Op het oog streven we dezelfde doelen na. Maar we kregen moeilijk zicht op hun financieringsmodel. Obligaties uitgeven is duur, rendement beloven kan een blok aan je been worden. En dan ook nog een lage pachtprijs vragen aan de boeren. Wie betaalt de rekening hiervan als ook de inbrenger van het kapitaal z’n geld moet terugkrijgen? Nu we de prospectus hebben gelezen, zijn de twijfels niet weg.

Maar er zijn andere meer principiële verschillen:

• Aardpeer zet de boer op plaats 1, wij pas op 3. Op 1 en 2 bij ons: biodiversiteit en landschap. Gradueel verschil? Nee, zeker niet. Je kan je geld maar 1 keer uitgeven.
• Wij geloven heilig in directe (financiële) betrokkenheid en talent van burgers. Zij zijn door hun inbreng de sleutel voor herstel van biodiversiteit. Bij Aardpeer koop je obligaties, maar wat er verder met het geld gebeurt, onttrekt zich aan je zicht en zeggenschap.
• Wij vinden het belangrijk dat deelnemers in Land van Ons allemaal een gelijke stem hebben en mee kunnen praten en beslissen.
• Rendement beloven (wat Aardpeer doet) beïnvloed het handelen van een onderneming, omdat je een verplichting op je neemt, die bij tegenwind niet in te lossen is. Zeker niet als je het onderpand langjarig hebt verpacht, waardoor de verkoop moeilijker is. Het is een model dat wij te risicovol vinden.
• Grondbezit is niet een doel op zich (Aardpeer belooft de grond tenminste 140 jaar in bezit te houden), maar een middel om je doelstellingen te bereiken. Natuurlijk willen wij onze percelen ook niet verkopen, maar als onze deelnemers hun m2’s willen verkopen, dan zij dat zo.

We hebben in alle opzichten respect voor de initiatiefnemers van Aardpeer. Maar we denken dat de weg die wij nu gaan als Land van Ons verstandiger is. En meer zekerheden oplevert voor ECHT herstel van onze biodiversiteit

.