Sla deze dagen de krant maar eens open bij de financiële pagina en de vreemdste berichten verschijnen. ‘Spac’s de hotste belegging van dit moment’. Of, ‘banken kunnen steeds moeilijker om bitcoin heen’. Toezicht nodig op ‘financefluencers’ en ‘hun matties’ en wat te denken van deze: ‘Pensioenfondsen van artsen beleggen in wapens, drank en casino’s en wiet.’”
In een wereld waarin we weemoedig terugdenken aan spaarrentes van 4 of 5 % is het de vraag of we onze kinderen wel moeten leren sparen, want dat kost tegenwoordig geld. Een spaarrente die onder nul ligt zorgt ervoor dat veel mensen naarstig op zoek zijn naar rendement. Die zoektocht is van alle tijden zult u denken, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het langzamerhand steeds gekker wordt.
Zeker, de lage of negatieve rente is één van de oorzaken van de jacht op rendement. Die rente is volgens mij zo laag omdat we met z’n allen steeds ouder en gezonder ouder worden en daardoor meer sparen voor onze oude dag en minder consumeren als we op leeftijd zijn. Deze ontwikkeling zal nog wel eens vele jaren door kunnen gaan. Vorige week kreeg ik van mijn duurzame bank een e-mail dat de grens om -0,5% rente te moeten betalen inmiddels verlaagd is van €250.000 naar €100.000. Hoelang zal het nog duren voordat de grens naar €25.000 of €1.000 wordt verlaagd? Natuurlijk dit is een luxeprobleem, je betaalt immers alleen als je (veel) vermogen hebt, maar ik vrees dat we hier sneller mee te maken gaan krijgen dan we hopen of denken en dat ik straks ook aan de beurt ben.
Niemand vindt het leuk te moeten betalen voor het hebben van geld op de bank, daar hebben we toch niet voor gespaard? Als een zeker geachte spaarrekening al centjes kost, wat blijft er dan nog over? Worden we bijna gedwongen om rare fratsen uit te gaan halen om zo de boete op spaargeld te vermijden?
Ik kijk nooit naar Harry Mens en zijn Businessclass. Ik lees wel de krant waar ik zie dat rappers en andere zogenaamd bekende Nederlanders mensen aanraden welke aandelen te kopen. Ik lees dat onze medici hun oude dag mede laten betalen door geweld en verslaving. Ik lees dat we binnen afzienbare tijd een digitale munt moeten omarmen die gemaakt wordt door enorme hoeveelheden (duurzame) elektriciteit te verbruiken. En ik lees dat hedgefondsen Danone het vuur aan de schenen leggen, de CEO heeft te veel duurzame plannen en moet worden teruggefloten. Eenzelfde scenario overkwam Unilever een tijdje geleden.
Kennelijk wil de jacht op rendement geen rekening houden met anderen, geen rekening houden met een leefbare aarde, blije werknemers of een schone lucht. Laat staan een ‘boerenland vol leven’, daar lees ik veel te weinig over op de bedrijvenpagina’s.
Maar stiekem ben ik enorm jaloers. Jaloers op de mensen achter de SPAC’s, Special Purpose Acquisition Company oftewel een blanco chequebedrijf. Mensen investeren hun spaargeld in een leeg bedrijf dat belooft binnen twee jaar te fuseren met een bestaand bedrijf. Vorige week is er weer ééntje naar de beurs gegaan in Amsterdam en heeft zo 250 miljoen euro opgehaald. En dat met alleen de belofte van rendement en een reputatie van de initiatiefnemers.
Met dat bedrag koopt Land van Ons ruim 4.000 hectare aan landbouwgrond en realiseren we zeker 50 gemengde bedrijven waar jonge boeren met kringlooplandbouw aan de slag gaan, zodat minstens 100.000 mensen gezond en eerlijk kunnen eten van eigen grond. Dat is toch ook rendement?!
Ik ben jaloers maar blijf hopen dat over niet al te lange tijd onze reputatie en belofte van echt waardevol rendement zal leiden tot eenzelfde investering in Land van Ons.
Bas van Goor – percelenteam