Het is een frisse wintermorgen, 23 januari 2022. Het waterige zonnetje is een welkome afwisseling na al die grauwe, mistige dagen, die zo kenmerkend zijn voor deze winter tot nu toe.

Ik heb een afspraak met Rob le Rutte en Marin van Sprang van Iesselcider. Zij willen misschien een van onze recent aangekochte percelen in Empe gaan gebruiken om er een hoogstamboomgaard op te maken voor hun zelfgekweekte appelbomen. Maar voordat zij daartoe besluiten, willen ze het perceel eerst gezien hebben. En terecht.

Precies tegelijk komen we bij het perceel aan, Rob en Marin van de ene kant, ik van de andere. Even een praatje, laarzen aan en dan het perceel op. Het eerste wat we zien zijn hoefafdrukken van koeien. Koeien? Op een akker? De verklaring komt later.
Een paar stappen verder zien we de eerste reeënsporen. Dat is logischer. De laatste keer dat ik op de percelen was heb ik er zeven zien lopen. Ze ‘wonen’ in het bosje van de buurman.

Het is nog een stoppelveld. De vorige eigenaar heeft er jaren achtereen mais op geteeld. Het zal wel een keer omgewerkt moeten worden, voordat er bomen op geplant kunnen worden. Zou het geschikt zijn om er bomen op te planten? Zou het überhaupt mogen van de gemeente? En zouden Rob en Marin het willen? Ze zoeken een stukje grond van 1 à 2 ha en dit is ruim 1,6. Dus wat dat betreft…

Terwijl we met zijn drieën langs de sloot lopen, komt een andere buurman aanlopen. Hij woont direct naast het perceel en komt even kennismaken. En kijken natuurlijk, wat we aan het doen zijn. Hij teelt hobbymatig hop en zet dit af bij brouwerijen in Zutphen en Nijmegen. Meteen gaat het over bier en over cider. Ondertussen begint het te regenen en de laagstaande zon maakt, dat er een prachtige regenboog komt te staan, van grond tot grond. Het maakt het plekje nog mooier dan het al is.

Ruim een uur later zijn we uitgepraat en uitgekeken. Rob en Marin gaan hun huiswerk doen en zullen snel laten weten of ze van ons aanbod gebruik willen maken. Verkleumd maar voldaan stappen we weer in de auto, op weg naar…

En hoe zat dat nou met die hoefafdrukken? De buurman weet te vertellen dat die afkomstig zijn van de koeien van weer een andere buurman. Die waren uitgebroken en hadden ook alvast een kijkje genomen op het perceel.

Tien dagen later laten Rob en Marin weten, dat ze het perceel graag willen pachten. Ze hebben navraag gedaan bij de gemeente. De hoogstamboomgaard past prachtig in het nog maar net vastgestelde ‘Parapluplan Landschapselementen’ en het bodemonderzoek heeft uitgewezen, dat de grond prima geschikt is voor hun appelbomen. Over een paar jaar kunnen we cider drinken van grond van Land van Ons.

Tekst: Henk Verschoor