Dat was de titel van zeven aan elkaar geniete A-4tjes vol informatie en afbeeldingen, die ons op 24 april werden uitgereikt door Jan Wittenberg, die nauw betrokken is bij de Stichting Landelijk Gebied Haren. De doelstellingen van Land van Ons sluiten perfect aan bij die van SLGH wat betreft het onlangs aangekochte perceel tussen Haren en Onnen, in de provincie Groningen. ‘Ons’ waren de leden van Land van Ons die het geluk hadden mee te kunnen lopen over het perceel: er gaven zich meer mensen op dan er gezien de coronamaatregelen konden deelnemen aan de wandelingen, die door vrijwilligerscoördinator Petra Tjalma waren georganiseerd. Een es is in principe een hoog gelegen, oeroud stuk akker- en weideland, vanaf de middeleeuwen collectief gebruikt voor bebouwing en beweiding. In stralend voorjaarsweer liepen we in een groep van 25, onder wie Franke Remerie, voorzitter van Land van Ons, en Peter Brul, inhoudelijk adviseur, over de Onner es. Lopend over het zandpad dat het perceel doorkruist, zagen we links inderdaad een hoger gelegen, maar rechts een lager gelegen deel, hoewel in beide stukken op zich ook hoogteverschillen zijn. De laag gelegen delen zijn het gevolg van afgravingen in de eerste helft van de 20e eeuw, o.a. ten behoeve van het aanleggen van het spoorwegemplacement bij Glimmen, dat de es aan de westzijde begrenst. Op het aangekochte perceel bevindt zich mogelijk een pingoruïne. Er zal uitgebreid bodemonderzoek nodig zijn om vast te stellen of dit inderdaad het geval is. Zowel rechts als links van de zandweg is nu enkel grasland. Desondanks is dit stukje landschap idyllisch te noemen. In handen van Land van Ons zal het een stuk droomgrond worden: een mozaïeklandschap met kleine akkers en wat weidegrond. Het hoger gelegen stuk zal in mei al met boekweit ingezaaid worden, op het lager gelegen deel wordt nog één keer mest opgebracht en twee keer gehooid door de veeboer die het momenteel nog in gebruik heeft. Vanaf oktober/november kan Land van Ons verder met de uitvoering van de plannen voor dit perceel. Vanuit de groep werden wat kritische vragen gesteld, o.a. over het omzetten van het hoger gelegen deel en het aanleggen van houtwallen en bosjes: de es was in de laatste eeuwen een vrij open stuk grond. Land van Ons zou zich echter ook kunnen richten naar de veel oudere indeling van essen: veel kleine akkertjes met houtwallen en bomen. Tekst: Dorothée Wortelboer Beeld: Chris Stiggelbout