Rijst houdt van natte voeten, koeien niet zo. We kunnen koeien dan ook niet zomaar laten grazen op laaggelegen veengrond, dan moet er eerst gepompt worden. Bij het droogpompen van veengrond komt er zuurstof bij de plantenresten waaruit het veen bestaat. Hierdoor vergaat het veen, de bodem daalt en er komt CO2 vrij.
Terug naar die rijst. Rijstplanten groeien juist goed in onder water gelopen land. Dat maakt de laaggelegen veengrond in theorie zeer geschikt voor het verbouwen van rijst. In Noord-Zwitserland, dus in een vergelijkbaar klimaat, wordt al rijst geteeld op veen. Hoogste tijd voor een experiment in Nederland!
Op het perceel in Oud Ade werd afgelopen zomer voor het eerste geëxperimenteerd met polderrijst. Libellen en kikkers floreerden in het laagje water, zij hielden het rijstveld vrij van plagen. De hele zomer zag het er dan ook fantastisch uit, maar bij een experiment hoort vallen en opstaan. Waarschijnlijk mislukte de bevruchting door een koude periode eind juli dus helaas, dit jaar nog geen Nederlandse risotto. De planten groeiden goed, maar bevatten bijna geen rijstkorrels.
Niet getreurd. Volgend voorjaar worden er vier andere soorten rijst getest, uit landen waar het ook nog wel eens koud wil zijn zoals Noord-Japan en Korea. Het lijkt wel wat op een soap. Welke rijstsoort gaat het goed doen, weegt het methaan dat vrijkomt bij rijstteelt op tegen de CO2-besparing, hoeveel libellen en kikkers leven er nu eigenlijk in zo’n rijstveld? Spannende vragen; voor antwoorden moet je even geduld hebben, volgend jaar september weten we meer.
