Vorig jaar rond deze tijd verwierven wij twee percelen aan de Hogevalkse Dijk bij Ede. We hebben deze percelen aangekocht met als doel deze bij het Rijksvastgoedbedrijf te ruilen tegen een aantal percelen in Culemborg, bekend onder de naam Volencampen. Daarover waren we anderhalf jaar voor aankoop al met het Rijksvastgoedbedrijf in gesprek. Tot onze grote teleurstelling hebben we nu, na tweeëneenhalf jaar intensief onderhandelen, van het Rijksvastgoedbedrijf een brief ontvangen met de mededeling dat de ruiling wat hen betreft niet doorgaat.
Wat zijn de argumenten van het Rijksvastgoedbedrijf om het plan te laten afketsen? Dat zijn er twee. Allereerst het zogenoemde ‘Didam-arrest’. Een overheidsorgaan in Nederland mag zijn eigendom alleen bij openbare inschrijving verkopen. Dit is om te voorkomen, dat een eigendom onderhands verkocht wordt, terwijl er meer koopgegadigden zijn (het zogenaamde ‘gelijkheidsbeginsel’). En er bleek nog een andere koopgegadigde te zijn, dus durfde het Rijksvastgoedbedrijf niet van deze regel af te wijken.
Het andere argument was dat sinds vorig jaar duurzaamheid als gunningscriterium bij het verpachten van landbouwgrond door overheidsorganen gehanteerd mag worden. En het Rijksvastgoedbedrijf heeft besloten om dat criterium per 1 januari a.s. voor de Volencampen te gaan hanteren. Als het goed gaat, en dat hopen we dan maar, kan daarmee het verder afglijden van de Volencampen voorkomen worden.
Hoe nu verder met de percelen in Ede? Omdat de onderhandelingen met het Rijksvastgoedbedrijf zo stroef en traag verliepen, hadden we net met onze pachter Marcel van Silfhout van GraanGeluk een overgangsregeling getroffen voor voortzetting van het gebruik. De percelen zouden namelijk zeer gebaat zijn bij het telen van een wintergewas, maar met het vooruitzicht dat de percelen geruild zouden worden, was dat voor Marcel een te risicovolle onderneming. Dat risico hebben we voor hem afgedekt. Nu kunnen we de teeltpachtovereenkomst die we voor een jaar met Marcel hadden afgesloten verlengen.
Marcel sprong een gat in de lucht toen hij dit nieuws te horen kreeg. Hij wil graag verder op deze percelen. Zijn teelt van oude graanrassen sluit ook mooi aan bij de historie van de percelen. Bij de aankoop van de percelen was namelijk al wel duidelijk, dat hier het eerste vliegtuig in Nederland was opgestegen en geland. Later werd mede dankzij Marcel duidelijk, dat we hier te doen hebben met een van de oudste landbouwgebieden van ons land. Dit is terug te zien aan de raatakkerstructuur op de schaduwkaart van het gebied. Die verraadt dat hier in de ijzertijd zogenaamde ‘Celtic fields’ lagen. Gelet op archeologische vondsten in de omgeving is het zelfs niet uitgesloten dat hier toen al Veluwse Kruiprogge werd verbouwd, een prachtig gewas dat Marcel heeft teruggeteeld. Ook al is de grond nu zeer verarmd, Marcel ziet goede mogelijkheden om met een zorgvuldig beheer hier weer mooie landbouwgrond van te maken. En dat ligt geheel in lijn met de doelstellingen van Land van Ons.
We hebben het afgelopen jaar weinig aan het beheer van de percelen gedaan. Dat gaat nu dus veranderen. Er zal een perceelteam gevormd worden. Dat perceelteam mag een beheerplan gaan opstellen. En Marcel? De boer, hij ploegt voort!
Henk Verschoor
Kwartiermaker/perceelcoördinator a.i.